Nieuwsbrief 11	©	januari 1998 - 6e jaargang nr. 1

Mystiek
Waar houdt hobbyisme op en begint professionaliteit? Het Kleppe-circus, dat in 1993 nog zijn tenten opsloeg in een zaaltje en de kantine van de uitgeverij, krijgt in 1997 een heel theater tot zijn beschikking, en weet daarvan de zaal en het balkon (en later de foyers) te vullen.

Op zaterdag 27 september 1997 wordt in Theater Arcade in Zeewolde de tweede landelijke Bob Evers-manifestatie gehouden. Wie op die ochtend dat stadje binnenrijdt wrijft zijn ogen uit en denkt dat polderblindheid hem parten speelt: het lijkt de Auto-RAI wel, van alle kanten komen bezoekers aansloffen met tassen en pakketten. Hotels in Harderwijk blijken afgehuurd te zijn geweest. Zijn dit allemaal leden van de Bob Evers-fanclub die een persoonlijke uitnodiging hebben ontvangen van M.G. Stenvert, directeur van Uitgeverij De Eekhoorn B.V.? Of hebben deze poldergangers Nieuwsbrief nr. 10 gelezen, waarin redacteuren Hans en Ton Kleppe deze manifestatie aankondigden ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Bob Evers Genootschap?

De fans spoeden zich de zaal in om nagenoeg collectief het rookverbod te overtreden. In de eerste rijen, waar de (bestuurs)leden van het Genootschap zich ophouden, is vooral de pijp een geliefd rookontwikkelingsattribuut. Enkele kleine schoonheidsfoutjes verraden dat landelijke manifestaties rond de Bob Evers-serie nog steeds niet worden geregisseerd door Endemol, maar veel scheelt het niet. Ook de fans zijn steeds professioneler geworden: zij dragen Bob Evers-Tshirts, Bob Evers-buttons en Bob Evers-ijsmutsen. Er zijn relatief veel vrouwen op deze jongensboekenserie afgekomen, en één (licht jengelende) baby. Tussen de zaaldeuren wordt een radiomicrofoon omhoog gehouden.

Genootschap
Ceremoniemeester Ton Kleppe opent de manifestatie en begroet enkele aanwezigen, onder wie Marie-José van den Hout, zus van Wiily van der Heide, en gasten uit Vlaanderen. Dan geeft hij het woord aan Peter Muller, voorzitter van het jubilerende Bob Evers Genootschap, waarvan alle bestuursleden (op één na) in de zaal aanwezig zijn. Omtrent het Genootschap worden de aanwezigen niet heel veel wijzer. In Het Bob Evers Virus van John Beringen uit 1994 staat vermeld: "Dit genootschap heeft geen adres. Het laat zo nu en dan van zich horen." Dat krijg je als je je statuten en andere oorkonden begraaft. Hoezeer ook het Genootschap mogelijkerwijs, zoals later wordt beweerd door Peter de Zwaan, "fantasie van A tot Z" en "flauwekul" is, wel staat vast dat de leden van het Genootschap, die bevriend waren met Waterman/Van der Heide, jarenlang vrijwel als enigen in Nederland de belangstelling voor Bob Evers publiekelijk levend hebben gehouden. Met de "revival" in 1993 kreeg de "mystiek", zoals Muller het noemt, een nieuw momentum. Muller brengt een saluut aan de meester, die ongetwijfeld nu ergens in de kosmos zit te grinniken. Later op de dag zal Hans Kleppe de woorden spreken: "Dankuwel mijnheer daarboven!" maar dat is dan gericht tot de engineer van het licht in het theater.

De schrijver en de fans
Peter de Zwaan, de opvolgende schrijver van de serie, richt zich tot het publiek per videoboodschap; hij bevindt zich in het zuiden van de Verenigde Staten ter voorbereiding van nieuwe deeltjes. De Zwaan heeft een noot te kraken met "de fans", die hij indeelt in categorieën: (i) de opscheppers, (ii) de betweters en (iii) de naäpers. De Zwaan is een geestige, ietwat zure redenaar. Het valt te hopen dat "de fans" zich niet al te veel van zijn kritiek aantrekken en stiekem gewoon doorgaan met het signaleren van fouten, het controleren van plattegronden, etc. Zijn Bob Evers-fans niet typisch een soort Jan Prins-achtige techneuten die bijvoorbeeld het adres Legmeerplein 25 111, Amsterdam-W. in De donkere kamer van Damocles van Willem Frederik Hermans natrekken? En hoe is het Sherlock Holmes en zijn fans vergaan? Peter de Zwaan heeft natuurlijk wel gelijk dat hij, als schrijver, hiermee niets te maken hoeft te hebben.

Omnibus
Vandaag verschijnt niet alleen deel 44, Raadselrellen rond een rondreis, maar ook een Omnibus met een speciale herdruk van de delen 4, 5 en 6. Het eerste exemplaar hiervan overhandigt uitgeverijdirecteur Stenvert aan de voorzitter van het Genootschap, die zich bij de vraag of de Kleppe Brothers nu wel of geen (buitengewoon) lid zijn van het Bob Evers Genootschap, op de vlakte houdt. Waarschijnlijk heeft het Genootschap zijn exemplaar van Het Bob Evers Virus ook begraven, want blz. 69 daarvan geeft uitsluitsel.

Quiz
Vijf voorgeselecteerde kandidaten, onder wie één meisje en enkele ijsmutsendragers, moeten het podium op. Daar onderwerpt quizmaster John Virus" Beringen hen aan een pittige Bob Eversquiz. De jury wordt gevormd door Roger "Encyclopaedia" Schenk. Het podium herbergt aldus veel deskundigheid. Afgaande op de goede antwoorden vanaf de stoelen naast mij had die hoek van de zaal vanwege ondeskundigheid eigenlijk ontruimd moeten worden. Ene Peter (niet De Zwaan) heeft 17,5 goede antwoorden op de 20 vragen en wint. De elementaire vraag: "Wat voor kleur haar heeft Bob Evers?" veroorzaakt enige consternatie. Je mag natuurlijk niet afgaan op de visie van de diverse illustratoren van de omslagen; het antwoord moet uit de teksten herleid worden. (Voor de wegblijvers: het antwoord zoekt u zelf maar op en de andere negentien vragen waren aanzienlijk moeilijker.)

Column
Henk Bergman, vaste columnist van de Bob Evers Nieuwsbrief en reeds Bob Evers-publicist in de jaren vóór de "revival", heeft een gesproken column, beter gezegd, een vermakelijke pastiche op deel B.12. Ook hij stelt een elementaire vraag: hoe ziet een varkensleren koffer er eigenlijk uit? De pastiche bevat tal van al dan niet verhaspelde citaten, waarop de zaal met opendoekjes reageert.

Eenmaal. andermaal
Hans Kleppe treedt op als veilingmeester van een aantal bijzondere drukken en van de originele omslagillustratie en het originele typoscript (met aantekeningen en correcties) van een van de deeltjes. Opvallend is dat er veel biedingen komen van aanwezigen "met een geruit hemd". Prijzen en namen van bieders/kopers worden hier vanzelfsprekend niet gegeven aangezien het een besloten kring betreft. Wel mag worden vermeld dat de prijzen steeds hoger worden en dat de veilingmeester daarbij steeds beter in zijn rol komt.

Film
Na de videopresentatie nu een echte film: de eindexamenfilm uit 1996 van de toenmalige kunstacademiestudent Freddy Veenstra getiteld De erfenis van een zonderling, een documentaire over Willem van den Hout (a.k.a. Waterman en Van der Heide). De "mijnheer daarboven" dimt het licht en het grote doek wordt gevuld met beelden van de Kaag en café De Oude Wester. Aan het woord komt de inmiddels bekende fine fleur van het Bob Evers-circuit zus en zoon Van den Hout, de broers Kleppe, John Beringen en de mannen van het eerste uur, de leden van het Genootschap. Hoewel deze sfeervolle film qua professionaliteit een goede afsluiting is van het officiële programma van de manifestatie, zorgt de ietwat sombere toon er toch ook voor dat sommige fans licht bedrukt de zaal verlaten. Het leven en de persoon van Waterman (een "dubieus mens") maken een fan er nu eenmaal niet vrolijker op. Zijn Bob Evers-boekjes gelukkig wel! (Voor een recensie van deze film door Geerten Meijsing, zie Nieuwsbrief nr. 9.)

Foyer
Wie in de zaal nog niet heeft gerookt kan in de foyer opsteken. Boven in het theater staan tafels klaar waar koop- en ruillieden hun waar kunnen uitstallen. Dit maakten we ook mee in Apeldoorn in 1993, maar nu gebeurt ook dit op grotere schaal. Voor een rechtgeaarde Bob Evers-fan is het aanbod om je vingers bij af te likken; de reguliere antiquariaten in het land kunnen wel inpakken. Er liggen ook secundaire uitgaven van en over de schrijver. Er liggen zelfs Discount Certificates voor de Encyclopaedia Britannica. En wat ook nieuw is, is dat Bob Evers een grote vlucht heeft genomen op het Internet. Een groepje fans wordt in de wandeling aangeduid als "de Internetters"; volgens een journalist zijn er 1.121 Internetbronnen. Uitgeverij De Eekhoorn zit op http://www.bobevers.nl. Er zijn dus behalve stands ook sites De raarste objecten gaan van hand tot hand; de fans vormen een creatief volkje. De uitgeverij doet goede zaken met de Omnibus en met deel 44, en als we uitgever Stenvert mogen geloven is de CD Candle In The Wind van Elton John hier een kleine jongen bij. Sommigen schaffen meer dan één exemplaar aan om in het buitenland een reservecollectie op te bouwen. Wie eerst gaat lunchen in het café van het theater ziet al gauw een buurman aanschuiven die zijn soep naar binnen lepelt terwijl hij deel 44 openvouwt. Hier kun je uren doorbrengen, en sommigen doen dat ook, maar wie onder de plak zit moet naar huis.

Hulde, dank en complimenten aan de onvermoeibare Kleppes. Maar wat moeten zij over pakweg vijf jaar verzinnen? Zijn de studio's in Aalsmeer dan groot genoeg?

© Nieuwsbrief Hans en Ton Kleppe, Jacoba van Heemskerckstraat 7, 3351 SP Papendrecht

Naar de inhoudsopgave van deze nieuwsbrief Naar de rubriek "de Bob Evers-nieuwsbrief" (algemene informatie) Naar de homepage