Nog ieder jaar komt de fanclub van Bob Evers bijeen op het Kaageiland, waar Van den Hout een tijd woonde en waar onder andere ‘Een motorboot voor een drijvend flesje’ zich afspeelt. De uitgelezen plek dus voor een samenkomst van verstokte fans. Oorspronkelijke uitgaven van ‘Een pyjamarel in Panama’ en ‘Cnall-effecten in Casablanca’ gaan van de hand voor een paar tientjes of worden geruild voor dubbele exemplaren. Er worden flinke bedragen geboden voor zeldzame oude stofomslagen van de hardbacks. Maar ook de meisjesboeken van Sylvia Sillevis liggen er, net als het pornoboekje ‘Lizzie Scott gaat de Vernieling in’ en de avonturen van Otto Onge. Ze liggen gebroederlijk naast Watermans brochures over Arnold Meijer.

Er ligt ook een interessant boekje van Waterman, dat op het eerste gezicht wel iets weg heeft van een Bob Evers: ‘De avonturen van Waltertje Waerachtig en den wilden Waman’, geschreven in 1944. Gerard Groeneveld ontdekte het manuscript een half jaar geleden in het strafdossier van Van den Hout. Het is een kolderiek verhaal over een jongetje, dat zijn omgeving probeert uit te leggen dat NSB’ers eigenlijk ‘dikwijls héél aardige en nette menschen’ zijn. Kolderiek, maar wel geschreven in opdracht van de fascistische uitgeverij Nenasu.

Van den Hout zelf leeft niet meer, maar zijn zus Marie José is als ieder jaar het stralend middelpunt van de Bob Evers fanclubdag. Zelf heeft ze niet zoveel op met de serie en ze betwijfelt of de boeken voor haar broer veel betekenden. ‘Hij heeft een boekje of vier geschreven in de gevangenis, dat is toen naderhand gaan lopen en het is lopende band werk geworden. Ik denk dat het een soort chequeboek is geworden.’ Volgens haar wilde hij meer en had hij ook veel meer gekund met zijn talent. Als hij weer eens een slok op had noemde hij zichzelf ‘de grootste schrijver van Nederland’, maar daar bleef het bij.

Schrijven en oreren kon hij, daar is iedereen het over eens. Marie José vertelt: ‘Hij heeft wel eens gezegd: het ergste wat ons kan overkomen, is dat de Russen hier invallen, want dan kunnen we niet meer kletsen. Hij lulde iedereen om en van de sokken.’

Tekst en research: Laura van Hasselt
Reportage: Paul Ruigrok